Historia

Od początku istnienia Zgromadzenia ( 31 lipca 1920 r.)  siostry loretanki zgodnie z charyzmatem swego  założyciela ks. Ignacego Kłopotowskiego prowadziły oprócz ośrodków wydawniczych także placówki wychowawcze i charytatywne. Pierwszą taką placówką opiekuńczą był Zakład Sióstr Loretanek dla Biednych Dzieci pod wezwaniem Świętego Franciszka Ksawerego na Nowym  Bródnie przy ul. Nadwiślańskiej 21, gdzie wówczas mieścił się klasztor sióstr.

W przedszkolu opiekę i całkowite utrzymanie otrzymywało ok. 50 dzieci w tym sieroty i dzieci najbiedniejsze. Dzieci wywodziły się głównie z rodzin robotniczych i rzemieślniczych, taka bowiem ludność mieszkała w tej ubogiej kilkudziesięciotysięcznej dzielnicy, włączonej do miasta przed zakończeniem pierwszej wojny światowej. W czasie wakacji siostry organizowały dzieciom kolonie letnie w Loretto. Wybuch drugiej wojny światowej uszczuplił zakres oddziaływania wychowawczego sióstr, ale nie przerwał go zupełnie. Prowadzenie działalności było w Warszawie zalegalizowane przez władze niemieckiego okupanta.

Do przedszkola uczęszczały dzieci najczęściej opuszczone przez ojców walczących o wolność Ojczyzny i przebywających w obozach, często półsieroty, miały w przedszkolu nie tylko opiekę, ale i całodzienne wyżywienie.  Po wojnie utrudnienia ze strony władz komunistycznych spowodowały odebranie siostrom przedszkola lecz po pewnym czasie działalność została wznowiona w nowo wybudowanym klasztorze przy ul. M.K. Ogińskiego 7A i trwa do dziś.